Dyr Johanns 9 BAI

1 Unterwögs saah dyr Iesen aynn Man, wo von Geburt auf blind war.

2 Daa gfraagnd n seine Jünger: "Maister, wer haat ietz daa gsündigt, däß yr blind geborn ist, er older seine Ölttern?"

3 Dyr Iesen gantwortt: "Wöder er non seine Ölttern warnd s, sundern was dyr Herrgot wirkt, sollt an iem offnbar werdn.

4 So lang non Tag ist, müess myr s Werch von dönn tuen, wo mi gschickt haat. Es kimmt aft d Nacht, daa wo niemets meer öbbs tuen kan.

5 So lang i in dyr Welt bin, bin i s Liecht für d Welt."

6 Wie yr dös gsait hiet, gspirtzt yr auf n Bodm hin, gmacht mit n Spaiberling aynn Bäz und strich n yn dönn Blindn auf d Augn aufhin.

7 Naacherd gsait yr dyrzue: "Ietz geest und waschst di eyn n Schilochweiher ent! Schiloch haisst "dyr Sendling". Der Man gieng zue und wuesh si; und wie yr zruggkaam, kunnt yr seghn.

8 D Naachbyrn und Anderne, wo n dyrvor als Betler kennt hietnd, gwundernd si: "Ist n dös nit der, wo daadlgsitzt und gabetlt?"

9 Ain gsagnd: "Jo, freilich!" Anderne gmainend: "Nän, nän, der schaut grad yso aus." Daa gmeldt si er selbn: "+Nit werd i s sein!"

10 Ietz gfraagnd s n: "Wie ist n dös gangen, däßst ietz seghst?"

11 Er gantwortt: "Der Sel, dyr Iesen, gmacht aynn Bäz, strich myr n auf d Augn und gsait myr, i solleb eyn n Schiloch zo n Waschn geen. Dös taat i, und seghn kunnt i aau."

12 Sö gfraagnd n: "Wo ist yr n hin?" - "Waiß i nit", gantwortt yr.

13 Daa brangend ain dönn gwöstn Blindn gan de Mauchn.

14 Ietz war halt dös ayn Sams, daa wo dyr Iesen dönn Bäz gmacht und iem s Augnliecht göbn hiet.

15 Aau d Mauchn gwollnd von iem wissn, wie yr seghet wordn war. Der Man gaab ien an: "Mein, daa taat yr myr aynn Bäz auf d Augn aufhin; aft wuesh i mi, und ietz kan i seghn."

16 Aine Mauchn gmainend: "Der kan nit von n Herrgot sein, weil yr önn Sams nit haltt." Anderne aber widerspraachend: "Wie kännt n ayn Sünder sölcherne Zaichen tuen?" Yso entstuendd ayn Zwitracht ünter ien.

17 Daa gfraagnd s önn Blindn non aynmaal: "Was mainst n +du von iem? Er haat dyr decht s Augnliecht göbn." Der Man gantwortt: "Ayn Weissag ist yr halt."

18 D Judn aber gwollnd nit glaaubn, däß der Man +überhaaupt blind gwösn sei. Drum gholnd s yn n Hailling seine Ölttern

19 und gfraagnd s: "Ist dös enker Sun, von dönn wasß behaaupttß, er wär blind geborn? Däß der ietz naacherd seght?"

20 Seine Ölttern gantwortnd: "Dös wiss myr, däß yr ünser Sun ist und blind auf d Welt kemmen ist.

21 Aber wieso däß yr ietz seghn kan, wiss myr nit. Und wer iem s Augnliecht göbn haat, wiss myr aau nit. Fraagtß n halt selbn; er ist alt gnueg und kan für iem selbn rödn!"

22 Dös gsagnd seine Ölttern dösswögn, weil s d Judn schihend. D Judn hietnd nömlich schoon ausgmacht, däß ayn Ieds, wo si zo n Iesenn als Heiland gekennt, vermainsamt werd.

23 Dösswögn hietnd d Ölttern auf sein Mündigkeit verwisn.

24 Daa gholnd d Mauchn dönn Öltblindn non aynmaal und botnd iem auf: "Also, auf Eer und Saeligkeit! Gib s zue; mir wissnd diend, däß der ayn Sünder ist!"

25 "I kännt s wirklich nit sagn, ob yr ayn Sünder ist", gantwortt yr. "Grad dös Aine waiß i, däß i blind war und ietz segh."

26 Sö gfraagnd n: "Was haat yr n gmacht mit dir? Wie haat yr n deine Augn hinbrungen?"

27 Er gantwortt ien: "I haan s enk ee schoon gsait; wenntß ös nit lostß! Zwö mechtß is n nonmaal hoern? Wolltß öbby +aau bei iem mittuen?"

28 Daa schalttnd s n: "+Du bist ainer von iem, mir aber seind Jünger von n Mosenn.

29 Dös wiss myr, däß zo n Mosenn dyr Herrgot gsprochen haat, aber der ist diend auf dyr Brennsuppn dyrhergschwummen!"

30 Der Man gantwortt: "Dös +ist y dös Komische, däßß mit iem nix anfangen künntß, wo yr myr doch s Augnliecht göbn haat.

31 Mir wissnd, däß dyr Herrgot aynn Sünder nit erhoert; wer dyrgögn önn Herrgot firchtt und seinn Willn tuet, dönn erhoert yr.

32 Dös haat s y diend non nie göbn, däß öbber yn aynn Blindgebornen s Augnliecht göbn haat.

33 Wenn der Mensch daa nit von n Herrgot wär, haet yr gwiß nix ausgrichtt."

34 Daa gentgögnend s iem: "Schaug +iem nit an! Von Geburt an d Sündd selbn, und ayn Sölcherner mechet üns non öbbs verzöln!" Daa gvermainsamend s n.

35 Dyr Iesen ghoert dös, däß s n aus dyr Samnung ausgstoessn hietnd; und wie yr n traaf, gfraagt yr n: "Glaaubst du an n Menschnsun?"

36 Der Man gaab zrugg: "Herr, wer ist s n? Sag s, dyrmit i an iem glaaubn kan!"

37 Dyr Iesen gaab iem an: "Vor deiner steet yr und rödt mit dir!"

38 Und +er gsait drauf: "I glaaub, Herr!" Und er warf si vor iem nider.

39 Daa spraach dyr Iesen: "Um öbbs zo n Regln, bin i eyn d Welt kemmen, nömlich däß de Blindn seghnd und de Seghetn blind werdnd."

40 Ayn Öttlych Mauchn, wo dyrbei warnd, ghoernd dös; und sö gwegernd: "Mir seind diend nit blind!"

41 Dyr Iesen gantwortt ien: "Wenntß blind wärtß, wärtß ja unschuldig. Wenntß aber selbn sagtß, ös seghebtß, bleibt enk aau d Sündd."

Kapitel

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21