26 und ayn Ieds, wo löbt und an mi glaaubt, gaat eebiglich nit sterbn. Glaaubst du daa dran?"
27 D Marty gantwortt iem: "Ja, Herr, i glaaub, däßst du dyr Heiland bist, dyr Sun Gottes, der Ain, wo eyn d Welt kemmen sollt."
28 Wie s dös gsait hiet, gholt s stillingen ir Schwöster Maria: "Du, dyr Maister wär daa und maint, du sollst kemmen!"
29 Wie dös d Maria ghoert, stuendd s sofort auf und gieng gan iem.
30 Dyr Iesen war y non nit in n Dorf ankemmen; er war non daa drausst, wo n d Marty troffen hiet.
31 Die Judauer, wo bei dyr Maria in n Haus warnd, däß s is troestnd, saahend dös, wie s auf aynmaal aufstuendd und aushingieng. Daa gfolgnd s irer naachhin, weil s gmainend, si geeheb eyn s Grab danhin zo n Wainen.
32 Wie d Maria drausst önn Iesenn traaf, fiel s iem z Füessn: "Herr, mein, du wennst daagwösn wärst, wär mein Brueder +nit gstorbn!"