25 Wer an seinn Löbn höngt, der verliest s; wer aber auf sein Löbn in derer Welt kainn Werd lögt, der bewart s als eebigs Löbn.
26 Öbber, wo myr dienen will, der mueß myr naachfolgn; und wo +i bin, daa ghoert aau mein Diener hin. Wenn myr öbber dient, gaat n aau mein Vater eern."
27 "Ayn sölcherne Angst haan i ietz! Soll i ietz öbby hergeen und sagn: 'Vater, kanst myr dös daa nit dyrsparn?'? Aber grad wögn dönn bin i ja kemmen.
28 Vater, zaig dein Herrlichkeit!" Daa kaam ayn Stimm von n Himml abher: "I +haan s schoon zaigt, und i zaig s aau +wider."
29 Die, wo daa warnd und dös ghoernd, gmainend: "Dundert haat s." Anderne gsagnd: "Ayn Engl haat mit iem grödt."
30 Dyr Iesen gstöllt klaar: "Nit zwögns meiner kaam dö Stimm; +ös seitß gmaint.
31 Ietz werd über dö Welt grichtt. Dyr Fürst von derer Welt werd aushingschmissn.