13 Wie dyr Plätt dös ghoert, ließ yr önn Iesenn ausherbringen; und er gsitzt si an dönn Plaz auf d Richtbenk hin, der wo Hoohpflaster haisst und auf heberisch Gäbbet.
14 Eyn n Rüsttag von Oostern war s, umerer zwölfe. Dyr Plätt gyrschaint yn de Judn: "Daa, enker Künig!"
15 Sö aber schrirnd: "Wögg mit iem; kreuzig n!" Dyr Plätt aber gfraagt zrugg: "Was; enkern Künig soll i kreuzignen?" D Oberpriester gantwortnd: "Mir habnd kainn Künig, grad önn Kaiser."
16 Daa ließ yr ien önn Iesenn umhin zo n Kreuzignen, und sö übernaamend n.
17 Dyr Iesen trueg selbn sein Kreuz, und aushin gieng s eyn d Schedlhoeh, wie myn s nennt, auf heberisch Golget.
18 Dort gakreuzignend s n, iem in dyr Mitt und mit iem non zween Anderne.
19 Dyr Plätt ließ aau ayn Tafl schreibn und obn eyn s Kreuz anhinmachen, daa wo draufstuendd: "Dyr Iesen von Nazerett, dyr Künig von de Judn".