26 Wie dyr Iesen sein Mueter saah und nöbn irer seinn Lieblingsjünger, gsait yr zo seiner Mueter: "Dönn nimm als deinn Sun!"
27 Dann gsait yr zo dönn Kebn: "Dös ist ietz dein Mueter." Und von daadl an naam s der Jünger eyn sein Dyrhaim.
28 Wie dyr Iesen aft gakennt, däß allss vollbrungen war, gsait yr, auf däß si d Schrift erfüllt: "Dürstn tuet mi."
29 Sö hietnd ayn Kann mit Össig daadl. Daa gstöckend s aynn Schwamm mit Össig auf aynn Ispnstecken aufhin und ghabnd n iem eyn s Mäul hin.
30 Wie dyr Iesen aynn Össig gnummen hiet, spraach yr: "Vollbrungen ist s!" Und er gnaigt sein Haaupt und gaab önn Geist auf.
31 Weil Rüsttag war und d Leichnäm nit über n Sams eyn n Kreuz dran bleibn gsollnd, gabittnd d Judn önn Plättn, ien d Hächsn zo n Zschlagn und d Leichnäm abherztuen, zmaal der Sams ayn hooher Feirtyg war.
32 Also kaamend de Kriegsknecht und zschluegnd yn dönn Eerstn d Hächsn, und yn dönn Andern aau, der wo mit iem kreuzigt wordn war.