7 D Judn gentgögnend iem: "Mir habnd ayn Gsötz, und naach dönn mueß yr wögg, weil yr si als dyr Sun Gottes ausgöbn haat."
8 Wie dyr Plätt dös ghoert, wurd iem allweil non schieher.
9 Er gieng wider eyn s Richthaus einhin und gfraagt önn Iesenn: "Wo bist n her?" Dyr Iesen aber gaab iem kain Antwort.
10 Daa gmaint dyr Plätt zo iem: "Was, du rödst nit mit mir? Waisst n nit, däß i d Macht haan, di freizlaassn, aber aau, di z kreuzignen?"
11 Dyr Iesen gantwortt: "Du känntst myr +gar nit an, wenn s dyr nit von obn her göbn wär. Drum seind die de Schuldigern, wo mi dir überantwortt habnd."
12 Draufhin haet n dyr Plätt freilaassn, aber d Judn gaplerrnd: "Wennst n freilaasst, bist kain Freund von n Kaiser. Ayn Ieder, der wo si als Künig ausgibt, laint si gögn önn Kaiser auf."
13 Wie dyr Plätt dös ghoert, ließ yr önn Iesenn ausherbringen; und er gsitzt si an dönn Plaz auf d Richtbenk hin, der wo Hoohpflaster haisst und auf heberisch Gäbbet.