2 Aau dyr Iesen und seine Jünger wurdnd aft zo derer Hoohzyt eingladn.
3 Daa gieng dyr Wein aus. Yn n Iesenn sein Mueter grödt n an: "Du, die habnd kainn Wein meer!"
4 Dyr Iesen gaab irer zrugg: "Ietz +laaß mi diend! Mein Zeit ist non nit kemmen."
5 Sein Mämm gsait yn de Kellner: "Tuetß is non, wenn yr enk öbbs sagt!"
6 Daadl stuenddnd söx Stainkrüeg, wie s d Judn für d Rainigung hietnd. Ayn ieder gfasst aynn knappn Schöffl.
7 Dyr Iesen gschafft yn de Kellner an: "Die machtß ietz mit Wasser voll!" Und sö gfüllnd s hinst eyn n Rand auf.
8 Er wis s an: "Schöpftß ietz und bringtß is yn n Wirt!" Und sö truegnd iem öbbs einhin.