7 und s Schwaißtuech, was yn n Iesenn auf n Kopf glögn war. Dös laag aber nit bei de Fäschn, sundern zammbunddner eyn Ort dyrnöbn.
8 Daa gieng aau dyr ander Keb, wo als Eerster eyn s Grab hinkemmen war, eyn s Grab einhin. Aau er saah s und gaglaaubt.
9 Sö verstuenddnd y non nit aus dyr Schrift, däß dyr Iesen von de Tootn dyrsteen gmueß.
10 Aft giengend d Jünger wider haimhin.
11 D Maria aber blib herausster n Grab und gwaint. Dyrweil s greert, gabeugt si si eyn de Grabkammer einhin.
12 Daa saah s zween Engln in weisse Gwänder sitzn, ainn daa, wo dyr Kopf, und ainn daa, wo d Füess von n Iesenn seinn Leichnam glögn warnd.
13 D Engln grödnd s an: "Frau, was wainst n?" Is gantwortt ien: "Mein, weil s halt meinn Herrn mitgnummen habnd; und i waiß nit, wo s n glögt habnd."