21 Wer aber naach dyr Waaret handdt, der kimmt eyn s Liecht, dyrmit s aau aufscheint, däß yr s naach n Willn von n Herrgot taan haat."
22 Drauf gieng dyr Iesen mit seine Jünger eyn d Judauer Gard. Daadl gweilt yr mit ien und gataaufft.
23 Aber aau dyr Johanns gataaufft dyrselbn, und zwaar z Enon bei Sälim, weil daadl vil Wasser war; und d Leut kaamend hin und liessnd si taauffen.
24 Dyrselbn war ja dyr Johanns non nit eingspörrt.
25 Daa wurd s zwischn de Johannsnjünger und aynn Judn zo n Streitn zwögns dyr Rainung.
26 Sö gwenddnd si an n Johannsn: "Maister, der, wo enter n Jordn bei dir daa war, und für dönn wost zeugt haast, der taaufft fein ietz aau, und allss laaufft zo iem hin."
27 Dyr Johanns gantwortt: "Kain Mensch dyrraicht öbbs, wenn s iem nit von n Himml göbn ist.