4 Daa gmueß yr aber durch Samreit durchhinraisn.
5 Yso kaam yr aft zo aynn Dorf in Samreit, wo Süchär hieß und daadl eyn Ort laag, daa wo dyr Jaaggen yn seinn Sun Joseff sels Grundstuck vermacht hiet.
6 Dortn war dyr Jaaggennbrunn. Dyr Iesen war müed von dyr Rais und gsitzt si von Noetn bei dönn Brunn nider. Umerer zwölfe war s.
7 Daa kaam ayn Samreiterinn zo n Wasserschöpfen. Dyr Iesen gabitt s: "Gib myr diend +aau öbbs zo n Trinken!"
8 Seine Jünger warnd nömlich dyrweil eyn s Ort einhingangen, däß s öbbs z össn kaauffend.
9 Daa gfraagt n dö Samreiterinn: "Wie kanst n du als Jud mi, ayn Samreiterinn, um ayn Wasser bittn?" D Judn wollnd nömlich mit de Samreiter nix zo n Tuenn habn.
10 Dyr Iesen gantwortt irer: "Mein, du wennst wissetst, was dyr Herrgot gibt, und wer dös ist, der wo di um öbbs zo n Trinken fraagt, naacherd haetst du +iem bitt, und er haet dyr ayn löbndigs Wasser göbn."