22 Aau verurtlt nit dyr +Vater öbbern, sundern er haat s Gricht ganz yn n Sun übertragn,
23 dyrmit allsand önn Sun eernd, wie s önn Vatern eernd. Wer önn Sun nit eert, eert aau önn Vatern nit, der was n ausgschickt haat.
24 Dös Ain schlag i enk dar: Wer mein Wort hoert und yn dönn glaaubt, der wo mi gschickt haat, haat dös eebig Löbn. Der werd nit verurtlt, sundern ist schoon aus n Tood eyn s Löbn eingangen.
25 Dös sag i enk: Es kimmt de Zeit, und si ist schoon daa, daa wo de Tootn d Stimm von n Sun Gottes hoernd; und allsand, wo drauf lusternd, die gaand löbn.
26 Denn wie dyr Vater s Löbn in sir haat, yso haat yr s aau yn n Sun göbn, däß yr s Löbn in sir haat.
27 Und er haat iem d Vollmacht göbn zo n Richtn, weil yr dyr Menschnsun ist.
28 Brauchtß enk nit drüber wundern! Es kimmt de Zeit, daa wo allsand, wo in de Gräber lignd, sein Stimm hoernd