13 Aber niemdd gatraut si laut über iem öbbs sagn, yso schihend s d Judn.
14 De halbete Föstwoch war schoon umhin, daa kaam auf aynmaal dyr Iesen eyn n Templ und gleert dort.
15 Daa gwundernd si d Judn: "Wie kimmt n der zo derer Gleertheit? Der haat diend nit pflissn!"
16 Drauf gantwortt ien dyr Iesen: "Mein Leer stammt nit von mir, sundern von dönn, der wo mi gschickt haat.
17 Wenn öbber önn Willn Gottes tuen will, der dyrkennt aau, ob dö Leer von n Herrgot stammt, older ob i aus mir selbn sprich.
18 Wer in n aignen Nam spricht, suecht sein aigne Eer; wem s aber um d Eer von dönn geet, wo n gschickt haat, der ist glaaubwürdig, und kain Falschet ist an iem.
19 Haat enk nit dyr Mosen s Gsötz göbn? Dennert haltt s nit ainer von enk ein. - Warum wolltß mi n umbringen?"