22 Dyr Mosen haat enk de Beschneidung göbn - dös haisst, gnaungnummen ist s von de Örtzvätter -, und ös beschneidtß aau z Sams.
23 Wenn ainer z Sams beschnitn werdn derf, dyrmit s Mosenngsötz nit brochen werd, zwö zürntß myr naacherd, weil i an aynn Sams öbbern an seinn gantzn Kerper gsund gmacht haan?
24 Urtltß nit ainfach draufloos; es mueß schoon Hand und Fueß habn!"
25 Daa gwundernd si bei de Ruslhamer ain: "Ist n dös nit der, dönn wo s umbringen wollnd?
26 Und diener prödigt yr ganz offenscheinig, und sö laassnd n ainfach. Haat dyr Hoohraat öbby +doch befunddn, däß yr dyr Heiland ist?
27 Gee; mir wissnd diend, wo der daa herstammt; wenn dyrgögn dyr Salbling kimmt, waiß niemdd, woher yr stammt."
28 Dyr Iesen gleert daadl in n Templ und rief aus: "Guet, ös kenntß mi und wisstß aau, wo i her bin. I bin aber aau nit von mir +selbn aus kemmen. Gschickt haat mi dyr waare Got, und dönn kenntß +nity!