25 Daa gwundernd si bei de Ruslhamer ain: "Ist n dös nit der, dönn wo s umbringen wollnd?
26 Und diener prödigt yr ganz offenscheinig, und sö laassnd n ainfach. Haat dyr Hoohraat öbby +doch befunddn, däß yr dyr Heiland ist?
27 Gee; mir wissnd diend, wo der daa herstammt; wenn dyrgögn dyr Salbling kimmt, waiß niemdd, woher yr stammt."
28 Dyr Iesen gleert daadl in n Templ und rief aus: "Guet, ös kenntß mi und wisstß aau, wo i her bin. I bin aber aau nit von mir +selbn aus kemmen. Gschickt haat mi dyr waare Got, und dönn kenntß +nity!
29 I kenn n, weil i von iem kimm und weil yr mi gschickt haat."
30 Daa haetnd s n gfangengnummen, und dennert gatraut si n kainer anglangen, denn sein Zeit war non nit kemmen.
31 Aber männig von de Leut kaamend gan n Glaaubn an iem. Sö gsagnd syr: "Wenn dyr Heiland kimmt, werd yr decht nit +non meerer Wunder wirken als wie der daa?"