27 Gee; mir wissnd diend, wo der daa herstammt; wenn dyrgögn dyr Salbling kimmt, waiß niemdd, woher yr stammt."
28 Dyr Iesen gleert daadl in n Templ und rief aus: "Guet, ös kenntß mi und wisstß aau, wo i her bin. I bin aber aau nit von mir +selbn aus kemmen. Gschickt haat mi dyr waare Got, und dönn kenntß +nity!
29 I kenn n, weil i von iem kimm und weil yr mi gschickt haat."
30 Daa haetnd s n gfangengnummen, und dennert gatraut si n kainer anglangen, denn sein Zeit war non nit kemmen.
31 Aber männig von de Leut kaamend gan n Glaaubn an iem. Sö gsagnd syr: "Wenn dyr Heiland kimmt, werd yr decht nit +non meerer Wunder wirken als wie der daa?"
32 Dös wurdnd aft d Mauchn inny, was d Leut über iem gapfusternd. Daa gschickend d Oberpriester und Mauchn Schörgn aus, däß s n föstnemend.
33 Daa gmaint dyr Iesen: "I bin ee grad non ayn Ältzl bei enk daa; und naacherd gee i furt zo dönn, der wo mi gschickt haat.