1 Γύρισε γύρω γύρω,γύρισε, Σουλαμίτισσα,γύρισε να σε καμαρώσουμε!Τι έχετε στη Σουλαμίτισσα να δείτεκαθώς χορεύει τον κυκλοτερήχορό των στρατοπέδων;
2 Τι όμορφα που ’ναι τα βήματά σουμε τα σανδάλια σου,αρχοντογεννημένη!Είν’ η καμπύλη των μηρών σου περιδέραιοαπό τεχνίτη χέρια σμιλεμένο.
3 Ο κόλπος σου κρατήρας τορνευτός,και το κρασί το ευωδιαστό δεν του απολείπει.Είν’ η κοιλιά σου θημωνιά σταριούφραγμένη ολόγυρα με κρίνα.
4 Τα στήθη σου τα δυο σαν δυο ελαφόπουλα,δίδυμα ζαρκαδάκια.
5 Ο τράχηλός σου πύργος από φίλντισι,τα μάτια σου σαν της Εσεβών τις στέρνεςκοντά στην πύλη Βαθ-Ραβίμ,η μύτη σου σαν πύργος του Λιβάνουαντίκρυ από τη Δαμασκό.
6 Η κεφαλή σου σαν τον Κάρμηλο υψώνεταικαι τα χυτά σου τα μαλλιά σαν την πορφύρα,κι ο βασιλιάς στα κύματά τους δέσμιος.
7 Τι όμορφη που είσαι και τι θελκτικήμέσα στα χάδια, αγάπη μου!
8 Μοιάζει η κορμοστασιά σου με το φοίνικα,τα στήθη σου τσαμπιά χουρμάδες.
9 Είπα: «Θ’ ανέβω απά’ στο φοίνικατα βάγια του θα πιάσω,θα γίνουνε τα στήθη σου σαν τα σταφύλια του αμπελιού,και της ανάσας σου η οσμή μοσκοβολιά από μήλα.
10 Το στόμα σου θα γίνεισαν το εξαίσιο το κρασί...»«...Κρασί οπού κυλάει γλυκάμόνο για τον αγαπημένο μου,και βρέχει του τα χείλη και τα δόντια».
11 Δική του είμ’ εγώ του αγαπημένου μουκι εκείνου η λαχτάρα είναι για μένα!
12 Έλα κι ας βγούμε στα χωράφια, αγαπημένε μου,ας την περάσουμε τη νύχτα στα χωριά,
13 κι ας πάμε ξημερώματα στ’ αμπέλιανα δούμε αν βλάστησαν τα κλήματα,του σταφυλιού ο ανθός αν άνοιξε,αν λουλουδίσαν οι ροδιές.Εκεί τον έρωτά μου θα σου δώσω.
14 Οι μανδραγόρες χύνουν το άρωμά τους,καρποί εξαίσιοι, νέοι και παλιοί,μπροστά στη θύρα μας,που τους έχω για σένα, αγαπημένε μου, φυλάξει.