8 Μοιάζει η κορμοστασιά σου με το φοίνικα,τα στήθη σου τσαμπιά χουρμάδες.
9 Είπα: «Θ’ ανέβω απά’ στο φοίνικατα βάγια του θα πιάσω,θα γίνουνε τα στήθη σου σαν τα σταφύλια του αμπελιού,και της ανάσας σου η οσμή μοσκοβολιά από μήλα.
10 Το στόμα σου θα γίνεισαν το εξαίσιο το κρασί...»«...Κρασί οπού κυλάει γλυκάμόνο για τον αγαπημένο μου,και βρέχει του τα χείλη και τα δόντια».
11 Δική του είμ’ εγώ του αγαπημένου μουκι εκείνου η λαχτάρα είναι για μένα!
12 Έλα κι ας βγούμε στα χωράφια, αγαπημένε μου,ας την περάσουμε τη νύχτα στα χωριά,
13 κι ας πάμε ξημερώματα στ’ αμπέλιανα δούμε αν βλάστησαν τα κλήματα,του σταφυλιού ο ανθός αν άνοιξε,αν λουλουδίσαν οι ροδιές.Εκεί τον έρωτά μου θα σου δώσω.
14 Οι μανδραγόρες χύνουν το άρωμά τους,καρποί εξαίσιοι, νέοι και παλιοί,μπροστά στη θύρα μας,που τους έχω για σένα, αγαπημένε μου, φυλάξει.