1 Στον πρωτοψάλτη, όπως το γκιττίθ. Ψαλμός του Δαβίδ.
2 Δέσποτα, Κύριέ μας,πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σουσ’ ολόκληρη τη γη!Τη δόξα σου ως τους ουρανούς θα ψάλλω.
3 Την κραυγή των μικρών και των ανίσχυρωντην κάνεις δύναμη εναντίον των εχθρών σου,ώστε να βουβαθεί ο εχθρός κι ο διώκτης τους.
4 Όσες φορές βλέπω στους ουρανούς σου–έργα της αξιοσύνης σου–τ’ αστέρια, τη σελήνη,που εσύ τα στέριωσες,αναλογίζομαι:
5 Τι τάχα είν’ ο άνθρωποςώστε να τον φροντίζεις;ο κάτοικος της γηςώστε να νοιάζεσαι γι’ αυτόν;
6 Τον έκανες ωστόσολίγο μικρότερο από σένα·με δόξα τον στεφάνωσες και με τιμή.
7 Κύριο τον έκανες πάνω στα πλάσματά σου,όλα στην εξουσία του τα ’δωσες.