1 Στον πρωτοψάλτη, για μουθ-λαββέν. Ψαλμός του Δαβίδ.
2 Μ’ όλη μου, Κύριε, την καρδιά θα σε δοξολογήσω·τα έργα σου τα θαυμαστάόλα θα τα ιστορήσω.
3 Θα ευφρανθώ και θα χαρώ μ’ εσένα, Ύψιστε·την ύπαρξή σου θ’ ανυμνήσω,
4 Οι εχθροί μου όλοι θα υποχωρήσουνε,θα σκύψουν, θα εξαφανιστούν από μπροστά σου.
5 Το δίκιο μου και την υπόθεσή μου υποστήριξες,όταν σε θρόνο κάθισες δίκαιου κριτή. (Διάψαλμα)
6 Τους άλλους τους λαούς τους εξουθένωσες,ξολόθρεψες τον ασεβή·την ύπαρξή του για πάντα εξαφάνισες.
7 Η εξόντωση του εχθρού ολοκληρώθηκε,τις πόλεις του ισοπέδωσες·κανένας πια δεν τις θυμάται.
8 Ο Κύριος όμως μένει αιώνια·το θρόνο του για κρίση ετοιμάζει.
9 Κι αυτός την οικουμένη θα την κρίνει δίκαια·αμερόληπτα θα κρίνει τους λαούς.
10 Ο Κύριος είναι η προστασία του φτωχού,στους δύσκολους καιρούς το καταφύγιο.
11 Κι όσοι την ύπαρξή σου ξέρουν,σ’ εσένα ελπίζουν, Κύριε,γιατί δεν εγκατέλειψεςαυτούς που σε ζητάνε.
12 Ψάλτε στον Κύριο, που μένει στη Σιών·κηρύξτε στους λαούς τα θαυμαστά του έργα.
13 Επειδή τους θυμήθηκε,όταν την αιματοχυσία τιμώρησε·δεν ξέχασε των καταπιεσμένων την κραυγή.
14 Ελέησέ με, Κύριε·δες την κατάντια όπου μ’ έφεραν οι εχθροί μου,εσύ που με αποτραβάςαπό τις πύλες του άδη,
15 για να ιστορήσω στης Ιερουσαλήμ τις πύλεςόλα τα έργα σου τα θαυμαστά.Θ’ αναγαλλιάσω για τη σωτηρίαπου εσύ μου δίνεις.
16 Τα έθνη πέσαν μες στο λάκκο που έσκαψαν·μες στην κρυμμένη τους παγίδαπιάστηκε το πόδι τους.
17 Ο Κύριος γνωρίζεταιαπό τη δίκαιη που κάνει κρίση·και παγιδεύεται ο ασεβήςαπ’ των χεριών του το έργο. (Διάψαλμα)
18 Στον άδη θα επιστρέψουν οι ασεβείς·τα έθνη αυτά που το Θεό ξεχνάνε.
19 Γιατί δε θα λησμονηθεί ποτέ ο φτωχός·ποτέ δε χάνεται των δύστυχων η ελπίδα.
20 Σήκω, Κύριε!Ας μην υπερισχύσει ο άνθρωπος·και από σένα οι εθνικοί ας κριθούνε.
21 Δώσε τους φόβο, Κύριε!Οι ειδωλολάτρεςας νιώσουνε πως είναι άνθρωποι. (Διάψαλμα)