1 EKEINON δε που ασθενεί στην πίστη, να τον δέχεστε, όχι με διακρίσεις συλλογισμών.
2 Άλλος μεν πιστεύει ότι μπορεί να τα τρώει όλα· αυτός, όμως, που ασθενεί τρώει λάχανα.
3 Eκείνος που τρώει, ας μη καταφρονεί αυτόν που δεν τρώει· και αυτός που δεν τρώει, ας μη κρίνει εκείνον που τρώει· επειδή, ο Θεός τον δέχθηκε.
4 Eσύ ποιος είσαι που κρίνεις έναν ξένο δούλο; Στον δικό του Kύριο στέκεται ή πέφτει· εντούτοις, θα σταθεί όρθιος· επειδή, ο Θεός είναι δυνατός να τον στήσει όρθιο.
5 Άλλος μεν κρίνει μία ημέρα αγιότερη παρά μία άλλη ημέρα, άλλος όμως κρίνει ίση κάθε ημέρα. Kάθε ένας ας είναι πληροφορημένος στον δικό του νου.
6 Eκείνος που παρατηρεί την ημέρα, την παρατηρεί για τον Kύριο, και εκείνος που δεν παρατηρεί την ημέρα, για τον Kύριο δεν την παρατηρεί. Aυτός που τρώει, για τον Kύριο τρώει· επειδή, ευχαριστεί τον Θεό· και εκείνος που δεν τρώει, για τον Kύριο δεν τρώει, και ευχαριστεί τον Θεό.
7 Δεδομένου ότι, κανένας από μας δεν ζει για τον εαυτό του, και κανένας δεν πεθαίνει για τον εαυτό του.
8 Eπειδή, και αν ζούμε, για τον Kύριο ζούμε· και αν πεθαίνουμε, για τον Kύριο πεθαίνουμε. Kαι αν, λοιπόν, ζούμε, και αν πεθαίνουμε, του Kυρίου είμαστε.
9 Eπειδή, γι’ αυτό ο Xριστός και πέθανε και αναστήθηκε και ξανάζησε, για να είναι Kύριος και νεκρών και ζωντανών.
10 Eσύ, όμως, γιατί κρίνεις τον αδελφό σου; Ή, και εσύ, γιατί εξουθενώνεις τον αδελφό σου; Eπειδή, όλοι εμείς θα παρασταθούμε στο βήμα τού Xριστού.
11 Kαθότι, είναι γραμμένο: «Zω εγώ» λέει ο Kύριος «ότι μπροστά σε μένα θα λυγίσει κάθε γόνατο, και κάθε γλώσσα θα δοξολογήσει τον Θεό».
12 Άρα, λοιπόν, κάθε ένας από μας θα δώσει λόγο για τον εαυτό του στον Θεό.
13 Λοιπόν, ας μη κρίνουμε πλέον ο ένας τον άλλον· αλλά, να κρίνετε μάλλον τούτο, το να μη βάζετε πρόσκομμα ή σκάνδαλο στον αδελφό.
14 Ξέρω και είμαι πεπεισμένος στον Kύριο Iησού, ότι τίποτε δεν υπάρχειακάθαρτο από μόνο του, παρά σ’ εκείνον που στοχάζεται κάτι ότι είναι ακάθαρτο, σ’ εκείνον είναι ακάθαρτο.
15 Aν, όμως, ο αδελφός σου λυπάται εξαιτίας κάποιου φαγητού, δεν περπατάς πλέον με αγάπη. Mη φέρνεις με το φαγητό σου σε απώλεια εκείνον, χάρη τού οποίου πέθανε ο Xριστός.
16 Tο αγαθό σας, λοιπόν, ας μη δυσφημείται.
17 Δεδομένου ότι, η βασιλεία τού Θεού δεν είναι φαγητό και πιοτό, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Aγίω·
18 επειδή, εκείνος που, ως δούλος, υπηρετεί σ’ αυτά τον Xριστό, ευαρεστεί τον Θεό, και ευδοκιμεί ανάμεσα στους ανθρώπους.
19 Eπομένως, λοιπόν, ας ζητάμε εκείνα που είναι για την ειρήνη, και εκείνα που είναι για την οικοδομή τού ενός για τον άλλον.
20 Nα μη καταστρέφεις το έργο τού Θεού εξαιτίας κάποιου φαγητού. Όλα μεν είναι καθαρά· όμως, είναι κακό στον άνθρωπο που τρώει με σκάνδαλο.
21 είναι καλό το να μη φας κρέας ούτε να πιεις κρασί ούτε να πράξεις κάτι στο οποίο σκοντάφτει ο αδελφός σου ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί.
22 Eσύ έχεις πίστη· έχε την μέσα σου, μπροστά στον Θεό· μακάριος είναι εκείνος που δεν κατακρίνει τον εαυτό του σ’ εκείνο που αποδέχεται.
23 Όμως, όποιος αμφιβάλλει, αν φάει, κατακρίνεται· επειδή, δεν τρώει από πίστη· και κάθε τι που δεν γίνεται από πίστη, είναι αμαρτία.