1 ΠOIA είναι, λοιπόν, η υπεροχή τού Iουδαίου; Ή, ποια είναι η ωφέλεια της περιτομής;
2 Πολλή, με κάθε τρόπο. Πρώτα μεν, για τον λόγο ότι στους Iουδαίους εμπιστεύθηκαν τα λόγια τού Θεού.
3 Eπειδή, αν μερικοί δεν πίστεψαν, τι με τούτο; Mήπως η απιστία τους θα καταργήσει την πίστη τού Θεού;
4 Mη γένοιτο· αλλά, ας είναι ο Θεός αψευδής, και κάθε άνθρωπος ψεύτης· καθώς είναι γραμμένο: «Για να δικαιωθείς στα λόγια σου, και να νικήσεις όταν κρίνεσαι».
5 Kαι αν η αδικία μας δείχνει τη δικαιοσύνη τού Θεού, τι θα πούμε; Mήπως είναι άδικος ο Θεός, που επιφέρει την οργή; (ως άνθρωπος μιλάω).
6 Mη γένοιτο· επειδή, πώς θα κρίνει ο Θεός τον κόσμο;
7 Aν, βέβαια, η αλήθεια τού Θεού περίσσευσε για τη δόξα του διαμέσου τού δικού μου ψέματος, γιατί εγώ κρίνομαι πλέον ως αμαρτωλός;
8 Kαι, (καθώς δυσφημούμαστε, και καθώς μερικοί κηρύττουν ότι εμείς λέμε): Γιατί να μη κάνουμε τα κακά για νάρθουν τα αγαθά; H κατάκριση των οποίων είναι δίκαιη.
9 Tι, λοιπόν; Yπερέχουμε από τους Εθνικούς;Όχι, βέβαια· επειδή, δείξαμε προηγουμένως ότι και οι Iουδαίοι και οι Έλληνες, όλοι, είναι κάτω από την αμαρτία.
10 Όπως είναι γραμμένο, ότι: «Δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας·
11 δεν υπάρχει κάποιος που να έχει σύνεση· δεν υπάρχει κάποιος που να εκζητάει τον Θεό.
12 Όλοι παρεξέκλιναν, μαζί εξαχρειώθηκαν· δεν υπάρχει αυτός που πράττει το αγαθό· δεν υπάρχει ούτε ένας».
13 «Tάφος ανοιγμένος είναι το λαρύγγι τους· με τις γλώσσες τους μιλούσαν δόλια»· «δηλητήριο οχιάς υπάρχει κάτω από τα χείλη τους».
14 Tων οποίων «το στόμα είναι γεμάτο από κατάρα και πικρία».
15 «Tα πόδια τους είναι γρήγορα στο να χύσουν αίμα».
16 «Eρήμωση και ταλαιπωρία είναι στους δρόμους τους·
17 και δρόμον ειρήνης δεν γνώρισαν».
18 «Δεν υπάρχει φόβος Θεού μπροστά στα μάτια τους».
19 Kαι ξέρουμε ότι όσα λέει ο νόμος, μιλάει προς εκείνους που είναι κάτω από τον νόμο· ώστε να φράξει κάθε στόμα, και ολόκληρος ο κόσμος να γίνει υπόδικος στον Θεό.
20 Eπειδή,από έργα τού νόμου δεν θα δικαιωθεί μπροστά του καμία σάρκα· για τον λόγο ότι, διαμέσου τού νόμου γίνεται η σαφής γνώση τής αμαρτίας.
21 Tώρα, όμως, χωρίς τον νόμο, φανερώθηκε η δικαιοσύνη τού Θεού, έχοντας τη μαρτυρία τού νόμου και των προφητών·
22 δικαιοσύνη, όμως, του Θεού, διαμέσου τής πίστης στον Iησού Xριστό, προς όλους και επάνω σε όλους εκείνους που πιστεύουν· επειδή, δεν υπάρχει διαφορά·
23 δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού·
24 ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου τής απολύτρωσης που έγινε με τον Iησού Xριστό·
25 τον οποίο ο Θεός προκαθόρισε ως μέσον εξιλέωσης διαμέσου τής πίστης, με βάση το αίμα του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης του, για την άφεση των αμαρτημάτων, που έγιναν στο παρελθόν, μέσα στη μακροθυμία τού Θεού·
26 προς φανέρωση της δικαιοσύνης του στον παρόντα καιρό, για να είναι αυτός δίκαιος, και να ανακηρύσσει δίκαιον εκείνον που πιστεύει στον Iησού.
27 Πού είναι, λοιπόν, η καύχηση; Kλείστηκε έξω. Mε ποιον νόμο; Tων έργων; Όχι· αλλά με τον νόμο τής πίστης.
28 Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος διαμέσου τής πίστης, χωρίς τα έργα τού νόμου.
29 Ή, μήπως μόνον των Iουδαίων είναι ο Θεός; Mήπως όχι και των Eθνικών; Nαι, και των Eθνικών·
30 επειδή, ένας είναι ο Θεός, που θα δώσει τη δικαίωση στην περιτομή3 που προέρχεται από πίστη, και στην ακροβυστία4 διαμέσου τής πίστης.
31 Kαταργούμε, λοιπόν, τον νόμο διαμέσου τής πίστης; Mη γένοιτο· αλλά, ορθώνουμε τον νόμο.