1 Ἀποβάλατε λοιπὸν κάθε κακίαν, κάθε δόλον, ὑποκρισίας, φθόνους καὶ κάθε εἶδος κακογλωσσιᾶς,
2 καὶ σὰν νεογέννητα βρέφη ποθήσατε τὸ ἄδολον πνευματικὸν γάλα, διὰ νὰ μεγαλώσετε μὲ αὐτὸ καὶ φθάσετε εἰς τὴν σωτηρίαν,
3 ἐὰν ἐγνωρίσατε ἐκ πείρας ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ἀγαθός.
4 Καθὼς ἔρχεσθε εἰς αὐτόν, τὸν λίθον τὸν ζωντανόν, ὁ ὁποῖος ἀπὸ μὲν τοὺς ἀνθρώπους ἔχει ἀποδοκιμασθῆ, ἀλλὰ διὰ τὸν Θεὸν εἶναι διαλεχτός, πολύτιμος,
5 τότε καὶ σεῖς, σὰν ζωντανοὶ λίθοι, οἰκοδομεῖσθε εἰς οἶκον πνευματικόν, ἱερατεῖον ἅγιον διὰ νὰ προσφέρετε θυσίες πνευματικὲς εὐπρόσδεκτες εἰς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
6 διότι περιέχεται εἰς μίαν γραφήν, Ἰδού, θέτω εἰς τὴν Σιὼν ἕνα λίθον ἀκρογωνιαῖον, διαλεχτόν, πολύτιμον, καὶ ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει εἰς αὐτὸν δὲν θὰ ντροπιασθῇ.
7 Σ᾽ ἐσᾶς λοιπὸν ποὺ πιστεύετε εἶναι πολύτιμος, δι᾽ ἐκείνους ὅμως ποὺ δὲν πιστεύουν, ὁ λίθος ποὺ ἀπέρριψαν οἱ οἰκοδόμοι, ἔγινε ἀκρογωνιαῖος
8 καὶ λίθος εἰς τὸν ὁποῖον θὰ προσκόπτουν καὶ βράχος ποὺ θὰ τοὺς κάνῃ νὰ πέφτουν. Προσκόπτουν, διότι ἀπειθοῦν εἰς τὸν λόγον. Εἰς τοῦτο καὶ προσδιωρίσθησαν.
9 Σεῖς ὅμως εἶσθε γενεὰ ποὺ ὁ Θεὸς ἐδιάλεξε, βασιλικὸν ἱερατεῖον, ἔθνος ἅγιον, λαὸς δικός του διὰ νὰ ἐξαγγείλετε τὰς θαυμαστὰς πράξεις ἐκείνου, ποὺ σᾶς ἐκάλεσε ἀπὸ τὸ σκοτάδι εἰς τὸ θαυμαστόν του φῶς,
10 σεῖς ποὺ κάποτε δὲν ἤσαστε λαὸς τοῦ Θεοῦ, τώρα ὅμως εἶσθε λαὸς τοῦ Θεοῦ, σεῖς ποὺ ἄλλοτε δὲν ἤσαστε ἐλεημένοι, τώρα ὅμως ἐλεηθήκατε.
11 Ἀγαπητοί, σᾶς παρακαλῶ, σὰν ξένοι καὶ περαστικοὶ ποὺ εἶσθε, νὰ ἀπέχετε ἀπὸ τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας αἱ ὁποῖαι εὑρίσκονται εἰς πόλεμον μὲ τὴν ψυχήν,
12 καὶ νὰ δείχνετε καλὴν διαγωγὴν μεταξὺ τῶν ἐθνικῶν, ὥστε, ἐνῷ σᾶς κατηγοροῦν ὡς κακοποιούς, νὰ ἰδοῦν τὰ καλά σας ἔργα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Θεὸν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἐπισκέψεώς του.
13 Ὑποταχθῆτε λοιπόν, σὲ κάθε ἀνθρωπίνην ἐξουσίαν χάριν τοῦ Κυρίου, εἴτε πρόκειται διὰ τὸν βασιλέα, ὡς τὸν ἀνώτατον ἄρχοντα,
14 εἴτε διὰ διοικητάς, ὡς ἀπεσταλμένους ἀπ᾽ αὐτὸν διὰ τὴν τιμωρίαν ἐκείνων ποὺ κάνουν τὸ κακὸν καὶ διὰ τὸν ἔπαινον ἐκείνων ποὺ κάνουν τὸ καλόν,
15 διότι αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ: νὰ ἀποστομώνετε διὰ τῶν καλῶν σας πράξεων τὴν ἄγνοιαν τῶν ἀνοήτων ἀνθρώπων.
16 Νὰ ζῆτε σὰν ἄνθρωποι ἐλεύθεροι καὶ ὄχι νὰ χρησιμοποιῆτε τὴν ἐλευθερίαν σὰν κάλυμμα κακῶν πράξεων, ἀλλὰ σὰν δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.
17 Τιμήσατε ὅλους, τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν φοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε.
18 Οἱ ὑπηρέται, νὰ ὑποτάσσεσθε εἰς τοὺς κυρίους σας, μὲ τὸν ὀφειλόμενον σεβασμόν, καὶ ὄχι μόνον εἰς τοὺς καλοὺς καὶ ἐπιεικεῖς ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς διεστραμμένους.
19 Διότι αὐτὸ ἔχει χάριν, ἐάν, μὲ συναίσθησιν τοῦ Θεοῦ, ὑπομένῃ κανεὶς ἐνῷ ὑποφέρει ἀδίκως.
20 Διότι ποίαν ἀξίαν ἔχει τὸ νὰ δέχεσθε μὲ ὑπομονὴν ραπίσματα διὰ κακὸν ποὺ ἔχετε κάνει; Ἐὰν ὅμως κάνετε τὸ καλὸν καὶ ὑποφέρετε, ἡ ὑπομονή σας εἶναι χάρις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
21 Διότι πρὸς τὸν σκοπὸν αὐτὸν ἔχετε καλεσθῆ, καθ᾽ ὅσον καὶ ὁ Χριστὸς ἔπαθε πρὸς χάριν σας καὶ σᾶς ἄφησε παράδειγμα, διὰ νὰ ἀκολουθήσετε τὰ ἴχνη του.
22 Ἁμαρτίαν δὲν ἔκανε οὔτε εὑρέθηκε δόλος εἰς τὸ στόμα του·
23 ὅταν τὸν ὕβριζαν, δὲν ἀπέδιδε τὰς ὕβρεις, ὅταν ὑπέφερε, δὲν ἀπειλοῦσε, ἀλλὰ ἄφηνε τὴν κρίσιν εἰς ἐκεῖνον, ποὺ μπορεῖ νὰ κρίνῃ δίκαια.
24 Αὐτὸς ὁ ἴδιος ἐβάσταξε τὰς ἁμαρτίας μας εἰς τὸ σῶμά του ἐπάνω εἰς τὸ ξύλον, ὥστε, πεθαμένοι ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν, νὰ ζήσωμεν διὰ τὴν δικαιοσύνην· διὰ τῶν πληγῶν του ἐθεραπευθήκατε.
25 Διότι ἤσαστε σὰν πρόβατα ποὺ περιπλανῶνται, ἀλλὰ τώρα ἐπιστρέψατε εἰς τὸν Ποιμένα καὶ Φύλακα τῶν ψυχῶν σας.