16 Νὰ ζῆτε σὰν ἄνθρωποι ἐλεύθεροι καὶ ὄχι νὰ χρησιμοποιῆτε τὴν ἐλευθερίαν σὰν κάλυμμα κακῶν πράξεων, ἀλλὰ σὰν δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.
17 Τιμήσατε ὅλους, τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν φοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε.
18 Οἱ ὑπηρέται, νὰ ὑποτάσσεσθε εἰς τοὺς κυρίους σας, μὲ τὸν ὀφειλόμενον σεβασμόν, καὶ ὄχι μόνον εἰς τοὺς καλοὺς καὶ ἐπιεικεῖς ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς διεστραμμένους.
19 Διότι αὐτὸ ἔχει χάριν, ἐάν, μὲ συναίσθησιν τοῦ Θεοῦ, ὑπομένῃ κανεὶς ἐνῷ ὑποφέρει ἀδίκως.
20 Διότι ποίαν ἀξίαν ἔχει τὸ νὰ δέχεσθε μὲ ὑπομονὴν ραπίσματα διὰ κακὸν ποὺ ἔχετε κάνει; Ἐὰν ὅμως κάνετε τὸ καλὸν καὶ ὑποφέρετε, ἡ ὑπομονή σας εἶναι χάρις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
21 Διότι πρὸς τὸν σκοπὸν αὐτὸν ἔχετε καλεσθῆ, καθ᾽ ὅσον καὶ ὁ Χριστὸς ἔπαθε πρὸς χάριν σας καὶ σᾶς ἄφησε παράδειγμα, διὰ νὰ ἀκολουθήσετε τὰ ἴχνη του.
22 Ἁμαρτίαν δὲν ἔκανε οὔτε εὑρέθηκε δόλος εἰς τὸ στόμα του·