1 Τοὺς πρεσβυτέρους, οἱ ὁποῖοι εἶναι μεταξύ σας, προτρέπω ἐγὼ ὁ συμπρεσβύτερος καὶ μάρτυς τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπίσης θὰ εἶμαι καὶ συμμέτοχος τῆς δόξης, ποὺ μέλλει νὰ ἀποκαλυφθῇ,
2 ποιμάνατε τὸ ποίμνιον τοῦ Θεοῦ τὸ ὁποῖον εἶναι μεταξύ σας, ἀσκοῦντες τὴν ἐπίβλεψιν ὄχι ἀναγκαστικὰ ἀλλὰ θεληματικά, οὔτε μὲ αἰσχροκερδῆ τρόπον, ἀλλὰ μὲ προθυμίαν,
3 οὔτε σὰν νὰ ἔχετε κυριαρχικὴν ἐξουσίαν ἐπὶ ἐκείνων ποὺ σᾶς ἔλαχε νὰ ποιμαίνετε, ἀλλὰ νὰ δίνετε τὸ καλὸν παράδειγμα εἰς τὸ ποίμνιον.
4 Καὶ ὅταν θὰ φανερωθῇ ὁ Ἀρχιποιμήν, τότε θὰ λάβετε τὸ ἀμάραντο στεφάνι τῆς δόξης.
5 Ὁμοίως οἱ νεώτεροι, νὰ ὑποτάσσεσθε εἰς τοὺς πρεσβυτέρους, ὅλοι δὲ νὰ ἐγκολπωθῆτε τὴν ταπεινοφροσύνην, ὑποτασσόμενοι ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον, διότι ὁ Θεὸς ἀντιτάσσεται εἰς τοὺς ὑπερηφάνους, ἀλλ᾽ εἰς τοὺς ταπεινοὺς δίνει χάριν.