4 Haien emazteak harrapakin eta alabak gatibu eramatea eta haien ondasun guztiak zeure seme-alaba israeldar maiteen artean banatzea nahi izan zenuen; hauek, izan ere, zure maiteminez sutan eta beren odoleko bati eginiko lohikeria hartaz higuindurik, laguntza eskatu zizuten.«Oi Jainko, ene Jainko, entzun alargun honi.
5 Zuk eginak dira lehen gertatuak, oraingoak eta gerokoak; zeuk erabakitzen duzu oraingoa eta gerokoa, eta gogoan duzuna gertatzen da.
6 Zuk erabakitako gertakizunek etorri eta esaten dute: “Hemen gaituzu!”, zeure bideak oro prest baitituzu eta aldez aurretik ikusia zeure erabakia.
7 Hona non etorri diren asiriarrak indarrean, beren zaldi eta zaldunengatik harro, beren oinezkoen indarrarengatik hanpurutsu, eta konfiantza beren babeski, lantza, arku eta habailetan jarririk. Ez dakite gerrak desegiten dituen Jauna zarela zu.
8 Jauna duzu izena. Desegizu horien ahalmena zeure kemenaz eta horien indarra zeure haserreaz! Zure tenplua profanatu nahi dute asiriar horiek; zu, Jainko aintzatsu hori, bizi zaren egoitza kutsatu nahi dute eta burdinaz desegin zure aldarea.
9 Begira zein harro diren! Jo itzazu zeure haserreaz eta emadazu niri, alargun honi, pentsatu dudana neure eskuz betetzeko ahalmena.
10 Nire hitzez liluratu eta zigor ezazu esklaboa buruzagiarekin batera eta buruzagia bere zerbitzariarekin batera. Makurrarazi horien harrokeria emakume baten bitartez.