1 Ai ene! Zein bakar gelditu denjendez hain betea egon ohi zen hiria!Atzerrien artean izen handiko zena,alargun baten antzeko egina.Eskualdeen erregina, besteren mendera makurtua.
2 Negar eta negar ari da gauean, masailak malkoz beteta.Bere maitaleen artean, ez du nork kontsolaturik.Adiskide guztiek zapuztu egin dute, etsai bihurtu zaizkio.
3 Erbestera doa Juda: zoritxar eta morrontza gogorra!Horra, atzerrien artean bizi da, baina ez du non kokaturik.Pertsegitzaileek harrapatu egin dute, estualdian zegoelarik.
4 Dolutan daude Sionerako bideak, ez baitator inor jaietara.Hutsik daude hiriko sarrera guztiak.Aieneka daude apaizak, atsekabez neskatxak.Sionen ez da samina besterik.
5 Gaina hartu diote etsaiek, aukeran eta lasai bizi dira.Jaunak baitu atsekabetu, bere errebeldia handiarengatik.Haren haurrak gatibu joan dira, etsaiak bultzaturik.
6 Joan zaio distira guztia Sion hiri ederrari.Haren buruzagiak,larrerik aurkitzen ez duten basahuntzen antzeko.Indarrak galdurik doaz pertsegitzaileen aurrean.
7 Bere erbestealdiko zoritxar-egunetan,gogora dakartza Jerusalemekantzina zituen gauza eder guztiak.Gogora dakar nola jausi zen etsaien eskuetan,nork lagundurik ez zuela.Etsaiek barre zegioten, hondaturik ikustean.
8 Bekatu eta bekatu egin du Jerusalemek;horregatik, higuingarri bihurtu da.Begirune ziotenek mespretxatu egiten dute,biluzia ikusirik.Aieneka ari da, beraz, aurpegia lotsaz gordeta.
9 Soinekoei erantsia darama bere lohikeria.Ez zen ondorioez ohartu:sinestezinekoa da haren erortzea; ez du nork kontsolaturik.«Jauna, begira nire zoritxarra, garaile baitut etsaia».
10 Jerusalemgo aberastasun guztiei etsaiek eskua erantsi diete.Jentilak santutegian sartzen ikusi ditu hiriak,zuk, Jauna, haiek zure batzarrera ez sartzekoagindua zenuen arren.
11 Hiritar guztiak aieneka ari dira, janari bila;janaren truke eman dituzte beren gauza ederrak,biziari eusteko.«Begira, Jauna, eta ikus zenbateraino nagoen mespretxatua!
12 «Zuek, bidean zoaztenok, begira eta ikus:ba ote da nirea bezainbateko oinazerik?Bai mingarria zaidalaJaunak bere haserre-suminean eman didan oinazea!
13 Sua bidali du Jaunak goitik, eta hezurretaraino sartu dit.Sarea ipini dit oinpean, eta itzulipurdika bota nau.Arras hondatua utzi nau, etengabeko ondoezean.
14 Astuna da nire errebeldien uztarria;Jaunak bere eskuaz sortan lotu ditu denak,lepoan ezarri dizkit eta neure indarrak ahuldu.Aurre egin ezin diodan jendearen esku utzi nau.
15 Babesle nituen gudari guztiak arbuioz bota ditu Jaunak.Gudarostea bildu du nire aurka, nire gazteak akabatzeko.Mahatsa dolarean bezalazapaldu du Jaunak Juda neskatxa ederra.
16 Horregatik nago negarrez, begi biak urtzeraino;urrun baitut kontsolatzailea, biziberrituko nindukeena.Nire haurrak galduak daude, etsaia atera baita garaile».
17 Sionek, eskuak otoitzean luzatu arren,ez du nork kontsolaturik.Jaunak eraginik, auzoko herriak etsai bihurtu zaizkio Israeli.Haien artean higuingarri bihurtu da Jerusalem.
18 «Zuzen jokatu du Jaunak, aurka egin baitiet haren aginduei.Entzun, bada, herriok denok, eta ikus nire oinazea.Nire neska-mutilak gatibu joan dira.
19 Neure maitaleei egin diet dei, baina zapuztu egin naute.Nire apaizak eta zaharrak hirian hil dira,biziari eusteko janari bila zebiltzan bitartean.
20 Jauna, ikus nire larrialdia! Irakiten daukat barrua.Iraulia dut bihotza barnean, errebelde izan bainaiz, errebelde.Kalean ezpatak hil dizkit haurrak, etxean herioa jabe.
21 Entzun nire intziria! Ez dut nork kontsolaturik.Etsai guztiek izan dute nire zoritxarraren berri,eta poz hartu dute zeuk egina delako.Etorrarazi iragarria duzun eguna,gerta dakiela haiei ere nirea bera!
22 Ikus ezazu haien txarkeria guztia, erabil itzazuni neure errebeldiengatik erabili nauzun bezala.Bai, aieneka eta aieneka ari naiz, eta guztiz makaldua nago».