7 ای پادشاه تمام ملّتها، کیست که از تو نترسد؟تو تنها شایستهٔ احترامی،مثل تو در میان تمام حکیمانِ ملّتهاو در میان سایر پادشاهان یافت نمی‌شود.
8 تمام آنها احمق و جاهل‌اند.آنها از بُتهای چوبی چه چیزی می‌توانند بیاموزند؟
9 بُتهایشان را با نقره‌ای از اسپانیاو طلایی از اوفاد روکش می‌کنند.بعد آنها را با لباسهایی به رنگ بنفش و ارغوانیکه بافندگان ماهر بافته‌اند، می‌پوشانند.
10 امّا تو، ای خداوند، خدای حقیقی هستی،تو خدای زندهو پادشاه ابدی هستی.وقتی تو خشمگین شوی، جهان می‌لرزدملّت طاقت تحمّل آن را ندارند.
11 (ای قوم من، شما باید به آنها بگویید: خدایانی که آسمان و زمین را نیافریدند، نابود خواهند شد. آنها دیگر هرگز بر روی زمین وجود نخواهند داشت.)
12 خداوند با قدرت خود زمین را ساختو با حکمت خویش جهان را آفرید،و با فهم خود آسمانها را گسترانید.
13 به فرمان اوست که ابرها می‌غرّند.اوست که ابرها را از دورترین نقاط جهان می‌آورد.اوست که در میان باران برق ایجاد می‌کند،و هم اوست که باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌فرستد.