12 از آن سوی بلندیهای بیابانمردم برای غارت آمده‌اند.من چنان جنگی در این سرزمین برافروختمکه دیگر کسی از آن در امان نخواهد بود.
13 قوم من گندم کاشتند ولی علف هرز درو کردند،آنها زحمت زیاد کشیدند،امّا چیزی عایدشان نشد.به‌خاطر غضب من محصولشان از بین رفت.»
14 خداوند می‌گوید: «امّا دربارهٔ همسایگان اسرائیل که میراث قوم من، زمینی را که من به آنها داده بودم، ویران کردند. من آن مردمان شریر را مثل گیاهی که از ریشه می‌کَنند از سرزمینشان بیرون خواهم کرد و مردم یهودا را نجات خواهم داد.
15 بعد از آن که آنها را دور ساختم، دوباره نسبت به آنها رحیم خواهم بود. تمام ملّتها را به سرزمینهای خودشان برمی‌گردانم.
16 اگر با تمام دل آیین قوم مرا بپذیرند، و به نام من سوگند یاد کنند، همان‌طور که روزی به قوم من می‌آموختند به نام بعل قسم بخورند، آنگاه آنها هم جزو قوم من خواهند بود و کامیاب خواهند شد.
17 امّا اگر ملّتی اطاعت نکند، من آن را کاملاً از ریشه قطع می‌کنم و از بین خواهم بُرد. من، خداوند چنین گفته‌ام.»