12 خداوند به من گفت: «ای ارمیا، به مردم اسرائیل بگو که تمام خُمره‌هایشان را از شراب پُر کنند. آنها به تو خواهند گفت که خودشان می‌دانند که باید خُمره‌های خود را از شراب پُر کنند.
13 بعد به آنها بگو که من، خداوند این سرزمین را چنان از شراب پُر می‌کنم که همه مست شوند؛ همه، یعنی پادشاهانی که از فرزندان داوود هستند، کاهنان و انبیا و تمام مردم اورشلیم.
14 آنگاه من همهٔ آنها را -پیر و جوان- مثل کوزه‌هایی که در برخورد با یکدیگر می‌شکنند، درهم خواهم شکست. هیچ رحم، شفقت و بخششی نمی‌تواند مانع نابودی آنها شود.»
15 ای قوم اسرائیل، خداوند سخن گفته استفروتن باش و به او گوش بده.
16 خداوند، خدای خود را تکریم کنید،قبل از اینکه او روزگار شما را تیره کندو شما بر فراز کوه‌ها بلغزید،قبل از آنکه او، نوری را که در انتظارش هستیدبه ظلمت مبدّل کند.
17 اگر گوش ندهید،به‌خاطر غرور شما در خفا خواهم گریست.برای قوم خدا که به اسارت رفته‌اندبه سختی خواهم گریست و اشک خواهم ریخت.
18 خداوند به من گفت: «به پادشاه و به مادرش بگو از تختهای خود به زیر آیند، چون تاجهای زیبای آنها از سرشان افتاده است.»