1 خداوند به من گفت تا
2 این پیام را به تمام مردم اورشلیم اعلام کنم:«به یاد دارم که چقدر در جوانی‌ات با وفا بودی،چقدر در ابتدای ازدواجمان مرا دوست داشتی،به دنبال من حتّی از کویرهاو زمینهای بایر می‌گذشتی.
3 ای اسرائیل، تو فقط به من تعلّق داشتی؛و تو مِلک مقدّس من بودی.من به هرکس که تو را می‌آزرد،رنج و عذاب می‌دادم.من، خداوند چنین گفته‌ام.»
4 ای فرزندان یعقوب و ای طایفه‌های اسرائیل به پیام خداوند گوش دهید.
5 خداوند می‌فرماید:«اجداد شما چه اتّهامی علیه من داشتند؟چه چیزی باعث شد آنها از من روی‌گردان شوند؟آنها بُتهای بی‌ارزش را پرستیدند،و خودشان بی‌ارزش شدند.
6 آنها به من بی‌اعتنایی کردند،گرچه من آنها را از مصر نجات دادمو آنها را در بیابان و چاله‌های شنی،سرزمینی خشک و خطرناک،جایی که کسی در آن زندگی نمی‌کندو حتّی هیچ‌کس از آنجا گذر نیز نخواهد کرد، رهبری کردم.
7 من آنها را به سرزمینی حاصلخیز آوردمتا از محصولات و میوه‌های آنجا لذّت ببرند،امّا در عوض، آنها سرزمین مرا ویران کردند،و زمینی را که به آنها داده بودم، ناپاک ساختند.