17 ای اسرائیل، خودت باعث این بودی!تو مرا -خداوند، خدای خود را- ترک کردی،درحالی‌که من تو را در تمام راه رهبری می‌کردم.
18 فکر می‌کنی رفتن تو به مصرو نوشیدن از آب رود نیل برایت فایده‌ای خواهد داشت؟یا رفتن به آشور و نوشیدن از رود فراتبرایت چه سودی خواهد داشت؟
19 شرارت تو موجب مجازات تو،و روی‌گردانیدن تو از من، باعث محکومیّت توست.تو خواهی آموخت که ترک کردن و بی‌حرمتی به من-خداوند، خدای خودت-چه اشتباه تلخی است.من، خدای متعال چنین گفته‌ام.»
20 خداوند متعال می‌گوید:«ای اسرائیل از زمانهای قدیم تو از فرمان من سرپیچی کردی،و حاضر نبودی از من اطاعت کنی و مرا بپرستی.بر فراز تپّه‌های مرتفع،در پای درختان سبز،تو الهه‌های باروری را می‌پرستیدی.
21 من تو را مثل یک تاک برگزیده،از بهترین بذر زمین کاشتم.امّا نگاه کن، ببین چه شدهای!یک تاک پوسیدهٔ بی‌ارزش.
22 حتّی اگر خودت را با قویترین صابون‌ها بشویی،بازهم لکه‌های گناهت را می‌بینم.
23 چگونه می‌توانی بگویی که خودت را آلوده نساخته‌ای،و یا هرگز بعل را پرستش نکرده‌ای؟بنگر و ببین چگونه تو در همین درّه مرتکب گناه شدهای،و ببین چه کرده‌ای.تو مثل یک شتر وحشی در فصل جفت‌گیری هستی،که افسار گسیخته به هر طرف می‌دود،