17 پس من جام را از دست خداوند گرفتم و آن را به ملّتهایی دادم که خداوند مرا نزد آنها فرستاده بود و آنها را وادار کردم از آن بنوشند.
18 از آن جام به اورشلیم و شهرهای یهودا و به پادشاهان و رهبران آنها نوشانیدم تا تمام آن سرزمین تبدیل به بیابان و منظره‌ای وحشتناک و تکان‌دهنده شد تا حدّی که مردم، آنجا را حتّی تا به امروز سرزمینی نفرین شده می‌دانند.
27 آنگاه خداوند به من گفت: «به مردم بگو که من، خداوند متعال، خدای اسرائیل به آنها امر می‌کنم آن‌قدر بنوشند که مست شوند و قی کنند و به‌خاطر جنگی که برضد آنها برپا می‌کنم. آنها چنان از پای خواهند افتاد که دیگر نمی‌توانند برخیزند.
28 اگر آنها از گرفتن جام از دست تو و نوشیدن آن امتناع ورزند، به آنها بگو که خداوند متعال می‌گوید، باید بنوشید.
29 کار ویران‌سازی را از شهر خودم شروع خواهم کرد. آیا آنها فکر می‌کنند می‌توانند از مجازات بگریزند؟ نه، آنها مجازات خواهند شد. چون من تمام مردم روی زمین را در این جنگ گرفتار خواهم ساخت. من، خداوند متعال چنین گفته‌ام.
30 «ای ارمیا، تو باید هرچه را من گفته‌ام اعلام کنی. تو باید به این مردم بگویی،'خداوند از آسمان می‌خروشد،و از مکان مقدّس و متعال خود مثل رعد می‌غرّد.او برضد قوم خود بانگ برمی‌آورد،او همانند مردی که انگور را می‌افشرد فریاد می‌زندو تمام مردم روی زمین فریاد او را خواهند شنید.
31 و طنین صدای او تا دورترین نقاط دنیا شنیده خواهد شد.خداوند علیه تمام ملّتها اقامه دعوی کرده است.او تمام مردم را به محاکمه می‌کشدو شریران را محکوم به مرگ خواهد کرد.خداوند سخن گفته است.'»