15 من به شما فرمانروایانی خواهم داد که مطیع من باشند، و آنها با حکمت و فهم بر شما حکومت خواهند کرد.
16 آنگاه، وقتی شما در این سرزمین کثیر شوید، مردم دیگر دربارهٔ صندوق پیمان من صحبتی نخواهند کرد. آنها دیگر نه دربارهٔ آن فکر می‌کنند و نه آن را به یاد می‌آورند. آنها دیگر نه احتیاجی به آن دارند، و نه می‌خواهند صندوق دیگری بسازند.
17 وقتی زمان آن فرا رسد، اورشلیم به نام 'تخت خداوند' خوانده خواهد شد و تمام ملّتها در آنجا برای پرستش من جمع می‌شوند. آنها دیگر آنچه دلهای سخت و شریرشان به آنها می‌گوید، انجام نخواهند داد.
18 اسرائیل با یهودا متّحد خواهد شد و آنها با هم از تبعید در کشوری در شمال به سرزمینی که من به اجداد شما به عنوان ملکی ابدی داده بودم، برخواهند گشت.»
19 خداوند می‌گوید:«ای اسرائیل، می‌خواستم تو را به فرزندی خود بپذیرمو سرزمینی سرسبز -زیباترین کشور جهان-را به تو بدهم.من می‌خواستم تو مرا پدر خود بخوانی،و دیگر هیچ‌گاه از من دور نشوی.
20 امّا مثل یک زن بی‌وفا،تو نسبت به من بی‌وفا بودی.من، خداوند چنین گفته‌ام.»
21 از فراز تپّه‌ها صدایی به گوش می‌‌رسد:این صدای قوم اسرائیل استکه به‌خاطر گناهانی که مرتکب شده‌اندو به خاطر اینکه خداوند، خدای خودشان را فراموش کرده‌‌اند، گریه وزاری می‌کنند.