12 خداوند به قوم خود می‌گوید:«زخمهای تو غیرقابل علاج،و جراحات تو درمان ناشدنی است.
13 کسی نیست که به یاری تو بیایدو برای زخمهای تو درمانی وجود نداردو امیدی به شفای تو نیست.
14 تمام یارانت تو را فراموش کرده‌اند،و دیگر اهمیّتی به تو نمی‌دهند.من مثل یک دشمن به تو حمله کردم،مجازات تو سخت بود،چون گناهانت بی‌شمارو شرارت‌هایت بی‌حد است.
15 دیگر از جراحتهای خود شکایت نکن،چون علاجی برای تو وجود ندارد.من تو را این‌طور مجازات کردم،چون گناهانت بی‌شمارو شرارت‌هایت بی‌حد است
16 امّا اکنون هر که تو را ببلعد، بلعیده خواهد شدو تمام دشمنانت به اسارت برده خواهند شد.به تمام کسانی‌که به تو ظلم کنند، ظلم خواهد شد.و تمام کسانی‌که تو را غارت کردند، غارت خواهند شد.
17 من بار دیگر سلامتی تو را برمی‌گردانمو زخمهای تو را درمان خواهم کرد،هر چند دشمنانت می‌گویند،'صهیون متروک شدهو دیگر کسی به آن اهمّیتی نمی‌دهد.'من، خداوند چنین گفته‌ام.»
18 خداوند می‌گوید:«من قوم خود را به سرزمین خودشان بازمی‌گردانمو نسبت به خانواده‌های آنها رحیم خواهم بود،اورشلیم بازسازی خواهد شد،و کاخ آن به حالت نخست برخواهد گشت.