10 خداوند می‌گوید:«ای ملّتها، به من گوش دهیدو پیام مرا به دورترین سواحل اعلام کنید،من قوم خود را پراکنده کردم، امّا اکنون آنها را جمع خواهم کردو مثل شبانی که از گوسفندان خود نگاهداری می‌کند من مواظب آنها خواهم بود.
11 من قوم اسرائیل را آزاد ساختمو آنها را از دست ملّتی زورمند نجات دادم.
12 آنها خواهند آمد و با شادی بر روی کوه صهیون خواهند سراییدو از هدایای من،هدایایی چون غلّه و شراب و روغن زیتونو گلّه و رمه، بهره‌مند خواهند شد.آنها مثل باغی خواهند بود با آب فراوان،و تمام احتیاجاتشان برآورده خواهد شد.
13 در آن وقت دختران جوان از شادی خواهند رقصیدو مردان-پیر و جوان- خوشحال خواهند بود.من به آنها تسلّی خواهم داد و ماتمشان را به شادیو غمشان را به خوشی تبدیل خواهم کرد.
14 من کاهنان را با مقّوی‌ترین غذاها سیر می‌کنمو احتیاجات قوم را خود برخواهم آورد.من، خداوند چنین گفته‌ام. رحمت خداوند بر قوم اسرائیل.»
15 خداوند می‌گوید:«صدایی از رامه به گوش رسید،صدای گریه و ماتم عظیم.راحیل برای فرزندان خویش می‌گرید،آنها از بین رفته‌اندو او تسلّی نمی‌پذیرفت.
16 دیگر گریه نکنو اشکهایت را پاک کن.آنچه برای فرزند خود کردی،بی‌پاداش نخواهد ماند.آنها از سرزمین دشمن برمی‌گردند.