14 من کاهنان را با مقّوی‌ترین غذاها سیر می‌کنمو احتیاجات قوم را خود برخواهم آورد.من، خداوند چنین گفته‌ام. رحمت خداوند بر قوم اسرائیل.»
15 خداوند می‌گوید:«صدایی از رامه به گوش رسید،صدای گریه و ماتم عظیم.راحیل برای فرزندان خویش می‌گرید،آنها از بین رفته‌اندو او تسلّی نمی‌پذیرفت.
16 دیگر گریه نکنو اشکهایت را پاک کن.آنچه برای فرزند خود کردی،بی‌پاداش نخواهد ماند.آنها از سرزمین دشمن برمی‌گردند.
17 به آینده امیدوار باش،فرزندانت به وطن برمی‌گردند.من، خداوند چنین گفته‌ام.
18 «من می‌شنوم که قوم اسرائیل با اندوه می‌گویند،'خداوندا، ما مثل حیوانات غیراهلی بودیم،امّا تو اطاعت را به ما آموختی.ما را به وطن بازگردان،ما حاضریم دوباره به سوی تو،خداوند و خدای خودمان بازگردیم.
19 ما از تو روی گرداندیم،ولی زود پشیمان شدیم.وقتی تو ما را تنبیه کردی،ما سرافکنده و محزون شدیم.به‌خاطر گناهان و خطاهای دوران جوانیمان،شرمنده و رسوا شدیم.'
20 ای اسرائیل، تو عزیزترین فرزند من هستی،فرزندی که بیش از همه دوست دارم.هر وقت نام تو را از روی خشم ذکر می‌کنم،با محبّت به تو می‌اندیشم.دل من برای تو می‌سوزدو از روی ترحّم با تو رفتار خواهم کرد.