18 «من می‌شنوم که قوم اسرائیل با اندوه می‌گویند،'خداوندا، ما مثل حیوانات غیراهلی بودیم،امّا تو اطاعت را به ما آموختی.ما را به وطن بازگردان،ما حاضریم دوباره به سوی تو،خداوند و خدای خودمان بازگردیم.
19 ما از تو روی گرداندیم،ولی زود پشیمان شدیم.وقتی تو ما را تنبیه کردی،ما سرافکنده و محزون شدیم.به‌خاطر گناهان و خطاهای دوران جوانیمان،شرمنده و رسوا شدیم.'
20 ای اسرائیل، تو عزیزترین فرزند من هستی،فرزندی که بیش از همه دوست دارم.هر وقت نام تو را از روی خشم ذکر می‌کنم،با محبّت به تو می‌اندیشم.دل من برای تو می‌سوزدو از روی ترحّم با تو رفتار خواهم کرد.
21 راه را علامت‌گذاری کنید و نشانه‌هایی در آن قرار دهیدتا بتوانید در برگشت راه خود را پیدا کنید.ای قوم اسرائیل بازگردید،به شهرهایی که ترک کردید، بازگردید.
22 ای قوم بی‌وفا، تا کی تردید می‌کنید؟من چیزی تازه و متفاوت به وجود آورده‌ام،که یک زن سرپرستی یک مرد را به عهده بگیرد.»
23 خداوند متعال، خدای اسرائیل می‌گوید: «وقتی من مردم را به سرزمین خودشان بازگردانم، آنها یک‌بار دیگر در یهودا و در شهرهای آن خواهند گفت، 'خداوند کوه مقدّس خود یعنی اورشلیم را-مکان مقدّسی که خودش در آن زندگی می‌کند- برکت دهد.'
24 مردم در یهودا و در شهرهای آن زندگی خواهند کرد و زارعین و چوپانان با گلّه‌های خود در اطراف آن خواهند بود.