22 خداوند میگوید: «قوم من احمقند،آنها مرا نمیشناسند.آنها مثل کودکان احمقی هستندکه فهم و شعور ندارند.در ارتکاب شرارت ماهرند،ولی در بجا آوردن نیکی قاصر.»
23 به زمین نگاه کردم -بایر و ویران بود،به آسمان نگریستم-در آن نوری نبود.
24 به کوهها نگاه کردم -آنها در لرزش بودند،و تپّهها از یک طرف به طرفی دیگر در نوسان بودند.
25 هیچ انسانی در آنجا نبود،حتّی پرندگان هم، از آنجا گریخته بودند.
26 زمین حاصلخیز به بیابان،و شهرهای آن بهخاطر غضب خداوندبه ویرانهای تبدیل شدهاند.
27 (خداوند گفته است که تمام زمین بایر خواهد شد ولی آن را کاملاً از بین نخواهد برد.)
28 زمین سوگوارو آسمان تیره خواهد شد.خداوند چنین گفته استو فکر خود را عوض نخواهد کرد.او تصمیم خود را گرفتهو از آن برنخواهد گشت.