24 به کوهها نگاه کردم -آنها در لرزش بودند،و تپّه‌ها از یک طرف به طرفی دیگر در نوسان بودند.
25 هیچ انسانی در آنجا نبود،حتّی پرندگان هم، از آنجا گریخته بودند.
26 زمین حاصلخیز به بیابان،و شهرهای آن به‌خاطر غضب خداوندبه ویرانه‌ای تبدیل شده‌اند.
27 (خداوند گفته است که تمام زمین بایر خواهد شد ولی آن را کاملاً از بین نخواهد برد.)
28 زمین سوگوارو آسمان تیره خواهد شد.خداوند چنین گفته استو فکر خود را عوض نخواهد کرد.او تصمیم خود را گرفتهو از آن برنخواهد گشت.
29 با شنیدن فریاد اسب سواران و تیراندازانهمه خواهند گریخت.بعضی‌ها به جنگل پناه می‌برندو دیگران برفراز کوهها پنهان می‌شوند.تمام شهرها از جمعیّت خالی خواهند شدو دیگر کسی در آنها زندگی نخواهد کرد.
30 ای اورشلیم، تو محکوم به فنا هستی!چرا جامهٔ قرمز می‌پوشی؟چرا خود را با جواهرات می‌آرایی و سُرمه بر چشمان خود می‌کشی،خودت را بیهوده زیبا می‌کنی!عُشاق تو، تو را طرد کردهو می‌خواهند تو را بکشند.