11 خداوند گفت: «موآب همیشه در امن و امان بوده و هیچ‌وقت به اسارت نرفته است. موآب مانند شرابی است دست نخورده و جا افتاده و از کوزه‌ای به کوزهٔ دیگر ریخته نشده است. طعم آن از بین نرفته و مزه‌اش مثل همیشه دلپسند است.
12 «پس اکنون زمانی می‌آید که من مردمی را می‌فرستم تا موآب را مثل شراب دور بریزند. آنها کوزه‌های شراب را خالی می‌کنند و کوزه‌ها را خُرد می‌کنند.
13 آنگاه مردم موآب از خدای خودشان، کموش، ناامید خواهند شد همان‌طور که یهودیان از خدای بیت‌ئیل، خدایی که آنها به آن اعتماد داشتند، ناامید شدند.
14 «ای مردان موآب، چرا ادّعا می‌کنید که شما همه قهرمانو سربازان آزموده در جنگ هستید؟
15 موآب و شهرهای آن ویران شده،و بهترین جوانانش کشته شده‌اند.من پادشاه و خداوند متعال هستمو من چنین گفته‌ام.
16 روز نابودی موآب نزدیک می‌شودو زمان ویرانی آن بزودی می‌رسد.
17 «ای تمام شما که در مجاورت موآب زندگی می‌کنیدو از شهرت آن باخبرید،برایش ماتم بگیرید.بگویید: 'چگونه قدرت و اقتدارش درهم شکسته و جاه و جلالش به پایان رسیده است!'