35 خداوند می‌گوید:«بابل، مردم آن،فرمانروایان و حکیمانشهمه مستوجب مرگ می‌باشند.
36 مرگ بر آن انبیای دروغین و احمق آنها!مرگ بر آن سربازان ترسو و وحشتزدهٔ آنها!
37 اسبان و ارّابه‌های آن را از بین ببرید!مرگ بر آن سربازان مزدور بی‌عرضهٔ آنها!خزانه‌‌های آنها را خرابو ذخایر آنها را به غارت ببرید.
38 سرزمین آنها را گرفتار خشکسالیو رودهای آن را بخشکانید.بابل سرزمین بُتهای وحشتناکی استکه مردمانش را فریفته‌اند.
39 «از این رو بابل مسکن حیوانات وحشی و کفتارها و پرندگان ناپاک خواهد بود. دیگر هیچ‌وقت کسی در آن زندگی نخواهد کرد و برای همیشه متروک خواهد بود.
40 بابل دچار همان سرنوشتی خواهد شد که سدوم و غموره را گرفتار کردم، وقتی‌که آنها را با تمام شهرهای اطرافشان از بین ببرم. دیگر هرگز کسی در آن زندگی نخواهد کرد. من، خداوند چنین گفته‌ام.
41 «مردمی از کشوری در شمال می‌آیند،ملّتی قوی و از جاهای دور،پادشاهان زیادی برای جنگ آماده می‌شوند.