52 در آن صورت من می‌گویم که وقت آن رسیده که به حساب بُتهای بابل برسم و زخمی شدگان در سرتاسر کشور در ناله و شیون خواهند بود.
53 حتّی اگر بابل به آسمان صعود کند و در آن قلعهٔ محکمی بنا کند، من باز هم مردم را برای نابودی آن خواهم فرستاد. من، خداوند چنین گفته‌ام.»
54 خداوند می‌گوید:«به فریادهای گریه و زاری از بابل گوش کنید،ماتم آنها را برای ویرانی سرزمین بشنوید.
55 من بابل را ویران می‌کنمو آن را در سکوت فرو می‌برم.ارتش‌ها مثل امواج خروشان هجوم می‌آورندو با فریادی بلند حمله می‌کنند.
56 آنها برای ویرانی بابل آمده‌اند،سربازهایش دستگیر شده‌اندو کمانها‌هایشان شکسته‌اند.من خدایی هستم که شریر را مجازات می‌کندو بابل را کاملاً به جزای شرارتش خواهم رسانید.
57 من فرمانروایان، خردمندان، رهبران و سربازانآن را در مستی فرو می‌برم.آنها می‌خوابند و دیگر بیدار نخواهند شد.من پادشاه چنین گفته‌ام،من خداوند متعال هستم.
58 دیوارهای مستحکم بابل فرو خواهد ریخت،و دروازه‌های بلند آن در آتش خواهد سوخت.زحمت ملّتها همه بیهودهو کوشش‌‌هایشان خسته‌کننده و بی‌ثمر است.من، خداوند متعال، چنین گفته‌ام.»