16 من اجازه خواهم داد عدّه کمی از ایشان نجات یابند تا پلیدیهای خود را در میان ملّتهایی که به آنجا میروند بیان کنند، آنگاه خواهند دانست که من خداوند هستم.»
17 خداوند به من فرمود:
18 «ای انسان فانی، نان خود را با لرز بخور و آب خویش را با ترس و لرز بنوش.
19 به همهٔ مردم سرزمین بگو، خداوند متعال در مورد ساکنان اورشلیم در سرزمین اسرائیل چنین میفرماید: ایشان نان خود را با ترس خواهند خورد و آب خود را با لرز خواهند نوشید.
20 شهرهای آباد، خراب میشوند و سرزمینشان متروک میگردد و آنگاه خواهند دانست که من خداوند هستم.»
21 خداوند به من فرمود:
22 «ای انسان فانی، این چیست که زبانزد مردم اسرائیل است: 'روزها میگذرند و پیشگوییها عملی نمیشوند؟'