8 خداوند به من فرمود:
9 «ای انسان فانی، نبوّت کن و بگو:«یک شمشیر، شمشیری تیز و برّاق شده،
10 شمشیری تیز شده برای کشتار،صیقل شده تا چون آذرخش بدرخشد،چگونه می‌توان شادمان بود؟زیرا قوم من همهٔ هشدارها و مجازاتها را ندیده گرفته‌اند.
11 شمشیر صیقل داده شده استتا آن را به دست گیرند.آن تیز شده و صیقل داده شده استتا به دست کشتار کننده‌ای سپرده شود.
12 گریه و زاری کن، ای انسان فانی،زیرا این شمشیر برای قوم من،و برای تمام رهبران قوم اسرائیل است.ایشان همه با بقیّهٔ قوم من کشته خواهند شداز ناامیدی بر سینه‌های خود بکوبید.
13 من قوم خود را می‌آزمایمو اگر نپذیرند که توبه کنند،همهٔ این وقایع رخ خواهند داد.
14 «اینک ای انسان فانی، نبوّت کن. دستهای خود را به هم بزن و شمشیر پی‌درپی خواهد زد. این شمشیری است که می‌کشد. شمشیری برای کشتاری بزرگ که ایشان را محاصره خواهد کرد.