12 «هنگامیکه فرمانروا میخواهد داوطلبانه به خداوند قربانی بدهد، چه قربانی سوختنی یا قربانی سلامتی، دروازهٔ شرقی به حیاط درونی برای او باز میشود، او باید قربانیهای خود را مانند روز سبت تقدیم کند و هنگامیکه خارج میشود باید دروازه را پشت سر او ببندند.»
13 خداوند میفرماید: «هر روز باید یک برّهٔ بدون عیب برای قربانی سوختنی، جهت خداوند قربانی کنید. این قربانی باید هر روز تقدیم شود.
14 همچنین هر روز صبح باید دو کیلو آرد و یک لیتر روغن زیتون اهدا شود. قوانین این قربانی همیشگی خواهد بود
15 برّه، آرد و روغن زیتون باید در هر سحرگاه برای همیشه به خداوند تقدیم شود.»
16 خداوند متعال میفرماید: «هرگاه فرمانروا قطعه زمینی را که به او تعلّق دارد به یکی از پسرانش هدیه کند، آن زمین جزء املاک خانوادگی به آن پسر تعلّق خواهد داشت.
17 امّا اگر فرمانروا از زمین خود به کسانیکه به او خدمت میکنند، بدهد، هنگامیکه سال آزادی فرا رسد، زمین به فرمانروا تعلّق خواهد گرفت و فقط او و پسرانش میتوانند به صورت دایمی مالک زمین باشند.
18 فرمانروا نباید املاک مردم را از ایشان بگیرد. هر ملکی را که به پسرانش میدهد، باید از سهم خودش باشد تا با گرفتن زمین از قوم من، به ایشان ظلم نکند.»