1 خداوند به من فرمود:
2 «ای انسان فانی، به سوی کوههای اسرائیل بنگر و علیه آنها نبوّت کن
3 و بگو: ای کوههای اسرائیل، کلام خداوند متعال را بشنوید. خداوند متعال به کوهها، تپّهها، درّهها و دشتها چنین میفرماید: من خودم شمشیری میفرستم تا پرستشگاههای بالای تپّههای شما را نابود کند.
4 قربانگاههای شما ویران و مکانی که در آن بخور میسوزانید، شکسته خواهد شد. همهٔ مردمِ آنجا در برابر بُتهایشان کشته خواهند شد.
5 من اجساد مردم اسرائیل را پراکنده میسازم. من استخوانهای ایشان را در اطراف قربانگاه پراکنده میکنم.
6 همهٔ شهرهای اسرائیل نابود و بتکدههایش ویران میگردند، پس قربانگاههایش ویران و نابود میگردند، بُتهایش درهم میشکنند، قربانگاه بُخور آن فرو میریزد و کارهایش ناپدید میگردد.
7 مردم در همهجا کشته میشوند و کسانیکه زنده بمانند، خواهند پذیرفت که من خداوند هستم.