1 مردم میگویند: «بیایید به سوی خداوند بازگردیم، زیرا او که ما را دریده است، ما را شفا میبخشد و او که ما را مجروح ساخته، ما را درمان خواهد کرد.
2 پس از دو سه روز ما را زنده خواهد ساخت و ما در حضور او زندگی خواهیم کرد.
3 پس باید بکوشیم تا خداوند را بشناسیم. همانگونه که دمیدن سپیدهٔ صبح و ریزش باران بهاری قطعی است، خداوند نیز به سوی ما باز خواهد گشت.
4 «ای افرایم و ای یهودا، با شما چه کنم؟ دوستی و محبّت شما همچون مه و شبنم صبحگاهی زودگذر است.
5 به همین دلیل من انبیای خود را فرستادهام تا پیام مرا به شما برسانند که هلاکت شما حتمی و داوری من مانند صاعقهای بر شما فرود خواهد آمد.
6 من از شما محبّت پایدار میخواهم نه قربانی. من خواهان هدایای سوختنی شما نیستم، بلکه از شما توقع دارم که مرا بشناسید.