1 خداوند به اَبرام فرمود: «وطن خود، بستگانت و خانهٔ پدری خود را ترک كن و به طرف سرزمینی كه به تو نشان می‌دهم برو.
2 من به تو قومی كثیر خواهم داد و آنان ملّتی بزرگ خواهند شد. من تو را بركت خواهم داد و نام تو مشهور و معروف خواهد شد، لذا تو خودت مایهٔ بركت خواهی بود.
3 «به کسانی‌‌که تو را بركت دهند، بركت خواهم داد.امّا به کسانی‌‌که تو را لعنت كنند، لعنت خواهم كرد،و به وسیلهٔ تو همهٔ ملّتها را بركت خواهم داد.»
4 همان‌طور كه خداوند فرموده بود، هنگامی كه اَبرام هفتاد و پنج سال داشت از حرّان خارج شد. لوط هم همراه او بود.
5 اَبرام زن خود سارای و لوط-پسر برادرش- و تمام دارایی و غلامانی را كه در حرّان به دست آورده بود، با خود برد و آنها به طرف سرزمین كنعان حركت كردند.وقتی آنها به سرزمین كنعان رسیدند،
6 اَبرام در آنجا گشت تا به درخت مقدّس موره در زمین شكیم رسید. (در آن موقع كنعانیان هنوز در آن سرزمین زندگی می‌كردند.)