2 من به تو قومی كثیر خواهم داد و آنان ملّتی بزرگ خواهند شد. من تو را بركت خواهم داد و نام تو مشهور و معروف خواهد شد، لذا تو خودت مایهٔ بركت خواهی بود.
3 «به کسانی‌‌که تو را بركت دهند، بركت خواهم داد.امّا به کسانی‌‌که تو را لعنت كنند، لعنت خواهم كرد،و به وسیلهٔ تو همهٔ ملّتها را بركت خواهم داد.»
4 همان‌طور كه خداوند فرموده بود، هنگامی كه اَبرام هفتاد و پنج سال داشت از حرّان خارج شد. لوط هم همراه او بود.
5 اَبرام زن خود سارای و لوط-پسر برادرش- و تمام دارایی و غلامانی را كه در حرّان به دست آورده بود، با خود برد و آنها به طرف سرزمین كنعان حركت كردند.وقتی آنها به سرزمین كنعان رسیدند،
6 اَبرام در آنجا گشت تا به درخت مقدّس موره در زمین شكیم رسید. (در آن موقع كنعانیان هنوز در آن سرزمین زندگی می‌كردند.)
7 خداوند به اَبرام ظاهر شد و به او فرمود: «این سرزمینی است كه من به نسل تو می‌دهم.» پس اَبرام در آنجا كه خداوند خود را بر او ظاهر كرده بود، قربانگاهی بنا كرد.
8 بعد از آن او حركت کرده به طرف تپّه‌های شرقی شهر بیت‌ئیل رفت و اردوی خود را بین بیت‌ئیل در مغرب و عای در مشرق بنا كرد. در آنجا نیز قربانگاهی برای خداوند بنا كرد و خداوند را پرستش نمود.