10 اَبرام این حیوانات را برای خدا آورد، آنها را از وسط دو تکه كرد و هر تکه را نزد تكهٔ دیگر گذاشت. امّا پرندگان را پاره نكرد.
11 لاشخورها آمدند تا آنها را بخورند ولی اَبرام آنها را دور كرد.
12 وقتی خورشید غروب می‌كرد، اَبرام به خواب سنگینی رفت. ترس و وحشت اَبرام را فراگرفت.
13 خداوند به او فرمود: «نسل تو در سرزمین بیگانه، غریب خواهند بود. آنها به غلامی دیگران درمی‌آیند و مدّت چهارصد سال بر ایشان ظلم خواهد شد.
14 امّا من ملّتی كه آنها را به غلامی خواهد گرفت، مجازات خواهم كرد. وقتی كه آنها سرزمین بیگانه را ترک كنند، ثروت فراوانی با خود خواهند برد.
15 تو خودت كاملاً پیر می‌شوی و با آرامی به نزد اجداد خود خواهی رفت و دفن خواهی شد.
16 چهار نسل طول خواهد كشید تا فرزندان تو به اینجا بازگردند. زیرا من اموریان را بیرون نخواهم كرد تا در شرارت خود به اندازه‌ای برسند كه مجازات خود را ببینند.»